امام باقر (ع) با داشتن عائله ي سنگين، و برخورداري از زندگي ساده و متوسط در بذل و بخشش از همگان پيشتازتر بود.
امام صادق (ع) مي فرمايد:
ثروت پدرم از تمام خاندانش كمتر و مخارجش از همه افزونتر بود؛ با اين حال هر جمعه يك دينار صدقه مي داد. (1)
حسن بن كثير مي گويد:
از نيازمندي خود و بي توجهي دوستانم، به امام باقر (ع) شكوه نمودم. امام (ع) فرمود: «بد برادري است آنكه در زمان بي نيازي ات تو را مراعات كند ولي در هنگامه ي فقر و تهيدستي با تو قطع رابطه نمايد». سپس به غلام خود دستور داد كيسه اي كه حاوي هفتصد درهم بود آورد و به ابن كثير داد و فرمود: اين مبلغ را مصرف كن و هنگامي كه به پايان رسيد مرا در جريان بگذار. (2)
عمرو بن دينار و عبدالله بن عبيد نقل كرده اند:
هرگاه با امام باقر (ع) ملاقات مي كرديم به ما لباس و هزينه زندگي مي داد و مي فرمود: اينها را پيش از اين برايتان آماده كرده ايم. (3)
روش امام باقر (ع) اين بود كه هرگاه برادرانش به منزل وي مي رفتند، تا به آنان طعام و لباس نيكو و مبلغي پول نمي داد، نمي گذاشت خانه اش را ترك كنند. (4)