ابوبصير ميگويد: در خدمت امام باقر عليه السلام بوديم، حمران بن اعين نيز حضور داشت. فردي وارد شد و عرض كرد: عكرمه در شرف مرگ است - عكرمه راي خوارج را داشت اما به امام باقر عليه السلام علاقه مند بود - از جا برخاست، به حاضران فرمود: شما منتظر باشيد تا من برگردم و خود رفت. بعد از اندكي بازگشت و فرمود: اگر عكرمه را قبل از مرگش در مي يافتم كلماتي يادش ميدادم كه برايش سودمند باشد ولي چنين نشد، هنگامي رسيدم كه مرگ گريبانش را گرفته بود. من عرض كردم: فدايت گردم! آن كلام چيست؟ فرمود: به خدا سوگند! آنچه ميخواستم به عكرمه ياد دهم همان است كه شما به آن اعتقاد داريد (يعني ولايت).

سپس امام فرمود: به اطرافيانتان، در هنگام مرگ، «لااله الاالله» و ولايت را تلقين كنيد. (1)

حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و آله فرمود:

«مَن رَزَقَهُ اللهُ حُبّ الائمّةِ مِن اَهلِ بَيتي فَقَد اَصابَ خَيرَالدُّنيا و الآخرةِ (2) ؛ كسي را كه خداوند محبت امامان از اهلبيتم را به او مرحمت فرموده، به خير دنيا و آخرت رسيده است.