مرحوم شيخ صدوق رحمة اللّه عليه ، با سند خود به نقل از حضرت صادق آل محمّد عليهم السلام ، حكايت فرمايد: روزي يكي از دوستان و اصحاب پدرم ، به نام سُدير صيرفي در ماه مبارك رمضان نزد پدرم ، حضرت باقرالعلوم عليه السلام شرفياب شد. پدرم او را مخاطب قرار داد و فرمود: اي سُدير! آيا مي داني اين شب ها، چه شب هائي است ؟ سُدير در پاسخ اظهار داشت : بلي ، فدايت گردم ، اين شب ها، شب هاي ماه مبارك رمضان است . پدرم فرمود: آيا قادر هستي كه ده نفر از فرزندان حضرت اسماعيل عليه السلام را در هر شب از شب هاي آخر ماه مبارك رمضان خريداري نموده و آزادشان كني ؟ سُدير گفت : پدر و مادرم فداي شما باد، امكانات مالي ندارم . پدرم فرمود: نُه نفر، چطور؟
جواب داد: توان ندارم . پس پدرم يك به يك از تعداد آن ها كم كرده ، و سُدير همچنان به گفته خويش پايدار بود، تا آن كه در نهايت ، پدرم سؤ ال نمود: آيا يك نفر را هم نمي تواني آزاد كني ؟! سُدير پاسخ داد: خير، توان آن را ندارم .
پدرم - حضرت باقرالعلوم عليه السلام - اظهار داشت : آيا نمي تواني هرشب يك مرد مسلمان را ميهمان خود كني تا روزه خود را در منزل تو افطار نمايد؟ سدير گفت : بلي ، ياابن رسول اللّه ! دو نفر را مي توانم افطاري دهم . پدرم - امام محمّد باقر عليه السلام - فرمود: منظور من نيز همين بود كه افطاري دادن به يك مسلمان در اين شب ها، معادل با آزادي يكي از فرزندان حضرت اسماعيل است ، كه در قيد اسارت باشد.