حكم بن عتيبه مي گويد: به حضور امام باقر عليه السلام رفتم

و هو في بيت منجد، و عليه قميص رطب و ملحفة مصبوغة قد آثر الصبغ علي عاتقه:

«ديدم آن حضرت در خانه ي مجهز و نيكي است، و پيراهن نو پوشيده، روپوش رنگين در بر كرده بود، كه رنگ آن روپوش در گردنش نقش بسته بود.»

من به خانه و لباس شيك امام عليه السلام نگاه مي كردم، ناگاه آن حضرت به من فرمود: «نظر تو در اين مورد چيست؟»

عرض كردم: «چه بگويم، با اين كه شما را اين چنين مي نگرم؟ ولي در ميان ما، جواني كه در بستر همسرش است، چنين لباسي مي پوشد.»

امام باقر عليه السلام فرمود: اي حكم!

من حرم زينة الله التي اخرج لعباده و الطيبات من الرزق...:

«چه كسي زينت هايي را كه خداوند براي بندگانش آفريده و روزي هاي پاكيزه را حرام نموده است.» (اعراف - 32)



[ صفحه 127]



اي حكم! خداوند اين چيزها را كه مي بيني براي بندگانش آفريده است، اما اين خانه اي را كه مي بيني، خانه ي همسرم مي باشد، و من تازه با او ازدواج كرده ام، و خانه ي من همان خانه ي (ساده) اي است كه از آن با اطلاع هستي.» [1] .