محمد بن مسلم مي گويد: روزي در محضر امام باقر عليه السلام بودم، ناگاه يك جفت پرنده ي قمري [1] آمدند و روي ديوار خانه ي امام باقر عليه السلام نشستند، طبق معمول خود، سر و صدا مي كردند، و امام باقر عليه السلام ساعتي به آنها پاسخ داد، سپس آنها روي ديوار ديگر پريدند، قمري نر مدتي بر سر قمري ماده فرياد مي كشيد و سپس با هم پريدند و رفتند، از امام باقر عليه السلام پرسيدم: «ماجراي اين دو پرنده چه بود؟»

امام باقر: اي پسر مسلم! هر پرنده و جاندار و چارپايي را كه خدا آفريد، از همه كس، نسبت به ما شنواتر و فرمانبردارتر است، اين دو قمري يكي نر بود و ديگري ماده، قمري نر به قمري ماده بدگمان شده بود، قمري ماده سوگند ياد مي كرد كه دامنش پاك است، و گفته بود آيا به قضاوت امام باقر عليه السلام راضي هستي، قمري نر پيشنهاد قمري ماده را پذيرفته بود و با هم نزد من براي داوري آمده بودند (آنها به اينجا آمدند و شكايت خود را مطرح كردند) و من به قمري نر گفتم:



[ صفحه 130]



«تو نسبت به ماده ي خود ظلم كرده اي.»

قمري نر، داوري مرا پذيرفت و پاكدامني قمري ماده را تصديق كرد. [2] .