گروهي از شيعيان، مي خواستند از حجاز به عراق بروند، در مدينه به حضور امام باقر عليه السلام رسيدند و تقاضا كردند تا آن حضرت، آنها را نصيحت كند، امام باقر عليه السلام آنها را چنين نصيحت كرد:

1- بايد توانمندان شما به ناتوانان كمك كنند.

2- بايد ثروتمندانتان به مستمندان نيكي نمايند.

3- راز و امر (امامت) ما را آشكار نسازيد (چرا كه عصر تقيه بود، و تشيع در خطر شديد طاغوت هاي زمان قرار داشت)

4- وقتي كه حديثي از ما به شما رسيد، توجه و دقت كنيد كه اگر يك يا دو دليل از قرآن، برايش جستيد، آن را بپذيريد، و گرنه نسبت به آن توقف كنيد، سپس در فرصت مناسب، از ما بپرسيد تا صحت آن بر شما روشن گردد.

5- بدانيد كه پاداش هر كس از شما كه در انتظار اين امر (ظهور قائم آل محمد صلي الله عليه و آله) باشد، مانند پاداش روزه دار شب زنده دار است، و كسي كه به قائم ما برسد و در ركاب او با دشمن بجنگد، و دشمن ما را بكشد، پاداش بيست شهيد را دارد، و كسي كه در اين مسير كشته شود، پاداش بيست و پنج، شهيد را دارد. [1] .



[ صفحه 131]