امام باقر عليه السلام وصيت كرد كه معادل هشتصد درهم در ايام سوگواري او خرج كنند، و چنين وصيتي را سنت مي دانست، زيرا رسول خدا صلي الله عليه و آله بعد از شهادت جعفر طيار عليه السلام فرمود: «براي فرزندان او غذا ببريد، زيرا آنها سرگرم عزاداري هستند.»

نيز اين وصيت را در كاغذي نوشت: «مرا در سه جامه كفن كنيد، يكي از آنها همان رداي حبره باشد كه با آن نماز جمعه مي خواندم، و جامه ي ديگر و پيراهني كه دارم.» [1] .



[ صفحه 141]



امام صادق عليه السلام به پدر عرض كرد: «چرا اين وصيت (كوتاه) را مي نويسيد؟» فرمود: «مي ترسم اطرافيان بر تو چيره شوند، مرا با چهار يا پنج جامه، كفن كنند، با همان سه جامه مرا كفن كن، و عمامه ام را بر سرم بگذار، ولي بدان كه اين عمامه، جزء كفن نيست.»

نيز روايت شده: امام باقر عليه السلام در ساعات آخر عمر، كتاب ها و سلاح و آثار انبيا و ودايع آنها را به امام صادق عليه السلام سپرد، و ساعت آخر، به امام صادق عليه السلام فرمود: «چند نفر به عنوان شاهد در اينجا، حاضر كن.»

امام صادق عليه السلام چهار نفر از قريش را حاضر كرد، كه در ميان آنها نافع غلام آزاد شده ي عبدالله بن عمر نيز بود، فرمود: بنويس:

هذا ما وصي به يعقوب بنيه، يا بني ان الله اصطفي لكم الدين فلا تموتن الا و انتم مسلمون.

«اين وصيتي است كه يعقوب به پسرانش نمود، اي فرزندان من، خداوند اين آيين پاك را براي شما برگزيده است، و شما جز به آيين اسلام (تسليم شدن در برابر حق) از دنيا نرويد.» [2] .

و وصيت كرد محمد بن علي به جعفر بن محمد عليه السلام، و به او امر كرد كه مرا با روپوشي كه با آن نماز جمعه مي خواندم كفن كن، و عمامه ام را بر سرم بگذار، و قبرم را چهار گوش قرار بده و آن را به اندازه چهار انگشت از زمين بلند كن، و هنگام دفن، بند كفن را باز كن.»



[ صفحه 142]



(و طبق روايت ديگر فرمود: و آب بر سر قبرم بپاش).

سپس به شاهدان فرمود: «خدا شما را رحمت كند اكنون برويد.»

امام صادق عليه السلام عرض كرد: «آوردن شهود براي چه بود؟» فرمود: «خواستم آنها بدانند كه من به تو وصيت كردم، و وصي من تو هستي، تا همين وصيت، براي تو حجت باشد.»

و در روايت ديگر آمده فرمود: «خوش نداشتم، افرادي بگويند، امام باقر عليه السلام به امام صادق عليه السلام وصيت نكرد، خواستم همين وصيت براي تو حجت باشد، و مردم بدانند كه تو وصي و جانشين و امام بعد از من هستي.» [3] .