وي از پرهيزگاران و عرفاي اصحاب بود.

كنيه ي وي «ابوالمحجل» بود.

امام باقر درباره ي وي مي گفت:

- انگار مي بينم اين عبدالله عامري را كه عمامه ي سياهي بر سر دارد و گوشه هاي عمامه اش از دو سوي بر سينه اش آويخته اند.

وي در كنار قائم آل محمد ايستاده و به صداي وي تكبير و تهليل مي گويد و در اين ذكر مقدس به تكرار مي پردازد.