ابن حمران برادر زرارة بن اعين شيباني است كه مختصري از شرح حال او را قبل از از اين نگاشتيم.

در رجال كبير از رجال كشي از حمران بن اعين روايت مي كند كه گفت: به حضرت صادق آل محمد صلي الله عليه وآله عرض كردم:

ما اقلنا، لو اجتمعنا علي شاة ما افنيناه؟!

يعني چرا ما گروه شيعيان اين قدر قليل و كم هستيم، اگر ما در اطراف گوسفندي اجتماع كنيم نمي توانيم آن را فاني كنيم و از بين ببريم؟!



[ صفحه 173]



حضرت صادق عليه السلام فرمود: آيا شما را خبر ندهم به يك موضوعي كه تعجبش از اين بيشتر باشد؟!

گفتم: چرا.

فرمود: مهاجرين و انصار همه رفتند، آنگاه به دست مبارك خود اشاره كرد و فرمود: مگر سه نفر (و منظور آن حضرت از آن سه نفر: سلمان و ابوذر و مقداد بود) چنان كه از حضرت باقر آل محمد صلي الله عليه وآله روايت شده كه فرمود:

ارتد الناس الا ثلث نفر: سلمان و ابوذر و مقداد

يعني (بعد از پيامبر اكرم اسلام) مردم همه از دين برگشتند مگر سلمان و ابوذر و مقداد رحمهم الله.

راوي گويد: به حضرت باقر عرض كردم: مقداد چگونه بود؟ فرمود: عمار دچار لغزش و تزلزلي شد ولي بعد از آن برگشت. آن گاه امام باقر فرمود: اگر بخواهي شخصي را بشناسي كه (درباره ي دين خود) دچار شك و ترديد نشده باشد مقداد است.

از حمران بن اعين روايت شده كه گفت: من به حضرت صادق آل محمد صلي الله عليه وآله عرض كردم: من با خدا عهد كرده ام از مدينه خارج نشوم تا مرا از آن چه كه پرسش مي كنم آگاه نمائي.

حضرت صادق عليه السلام فرمود: پرسش كن!

گفتم: آيا من از شيعيان شما هستم؟ فرمود: آري تو در دنيا و آخرت از شيعيان ما به شمار مي روي.

نيز در كتاب سابق الذكر از حضرت صادق عليه السلام



[ صفحه 174]



روايت مي كند كه فرمود: حمران بن اعين يك نوع مؤمني است كه ابدا مرتد نشد و راجع به دينش دچار لغزش نگرديد.

نيز از آن بزرگوار روايت مي كند كه فرمود: من احدي را نيافتم كه به قول من عمل كند و امر مرا اطاعت نمايد و قدم جاي قدم يارانم بگذارد مگر دو مرد كه خدا آنان را رحمت كند: يكي عبدالله بن ابي يعفور و ديگري حمران بن اعين. آيا نه چنين است كه آنان دو نفر مؤمن خاص و خالصند از شيعيان ما كه نام ايشان نزد ما در آن كتاب اصحاب يميني است كه خدا آن را به حضرت محمد صلي الله عليه وآله عطا كرده است؟

علي بن يقطين روايت كرده كه: حمران، زراره عبدالملك، بكر و عبدالرحمان كه از فرزندان اعين به شمار مي رفتند همه درباره ي دين خود مستقيم و پابرجا بودند. چهار نفر از آنان در زمان حضرت صادق عليه السلام از دنيا رفتند ولي زراره باقي ماند تا زمان حضرت رضا عليه السلام را درك كرد.