روايت شده؛ از يكي از اصحاب آن حضرت گفت: در كوفه به زني قرائت قرآن ياد مي دادم، يك روز با او شوخي كوچكي كردم، بعد از مدتي نزد حضرت امام محمد باقر (عليه السلام) رفتم، به من رو كرد و فرمود: «هر كس در خلوت، مرتكب گناهي شود، حق تعالي به او عنايتي نمي كند» .

فرمودند: «به آن زن چه گفتي؟» من صورت خود را به علت شرم پوشاندم و توبه كردم، فرمودند: «ديگر اين كار را انجام نده» . حضرت امام محمد باقر (عليه السلام) ديوار و حائلي نداشتند و همه را نظاره مي كردند و از اتفاقات و مسائل و اعمال افراد، به خوبي آگاه بودند.



[ صفحه 40]