قال الباقر (عليه السلام): «هيچ چيز به چيزي آميخته نشده، كه بهتر از آميخته شدن حلم به علم باشد» .

2 - «كمال و تمام كامل است. تفقه و بصيرت پيدا كردن در دين، صبر كردن در مصيبت و كار دشوار و اندازه آوردن امر معيشت» .

3 - «مصاحبت و رفاقت بيست ساله، در حكم قرابت و خويشاوندي است» .

4 - «سه كار و كردار است كه از مكارم دنيا و آخرت است؛ يكي آن كه عفو كني از كسي كه بر تو ستم كرده، ديگر آن كه صله و پيوند كني با كسي كه قطع رحم كرده، سوم آن كه حلم به



[ صفحه 48]



كاربري، هرگاه از روي جهل و ناداني با تو رفتار شود» .

5- «هر كس كه خدا، او را براي خود، واعظ و پندگوي نگرداند، پندهاي ديگران، به او فايده اي نرساند» .

6- فرمودند: «چه بسيار اتفاق مي افتد كه، مردي با مرد ديگر ملاقات نمايد و در دعا و خوش آمدگويي، به او بگويد، خدا دشمنت را سرنگون و منكوب گرداند و حال آن كه او را دشمن نباشد، مگر خدا» .

7- «عالمي كه مردم به علم او متنفع شوند از هفتاد هزار عابد افضل است» .

8- «همانا مثل حاجت مند بودن به مردم نوكيسه، كه به تازگي داراي مال و بضاعت شده اند، مانند: درهمي است كه، در دهان افعي باشد و به آن درهم، حاجت مند باشي، ولكن به سبب آن افعي، دچار خطر و نزديك هلاكتي» .

9- «چهار چيز از گنج هاي بر و نيكويي است: كتمان حاجت، كتمان، صدقه، كتمان درد و مصيبت» .

10- «بپرهيز از كسالت و ملالت در كارها؛ زيرا كه اين دو چيز، كليد هر بدي مي باشد، كسي كه به كسالت و واماندگي



[ صفحه 49]



رود، اداي هيچ حقي نكند و كسي كه ملالت و بي قراري گيرد، بر هيچ حقي صابر و شكيبا نتواند بود» .

11- «از نشانه هاي تواضع و فروتني فرد اين است كه به نشستن در محلي كه پست تر از مقتضاي شرف او پست تر است و آنكه سلام كني، بر هركسي كه ملاقات مي كني و ديگر آنكه ترك كني، بحث و مجادله را كه اگرچه، حق با تو باشد» .

12- «حيا و ايمان يك ريسمان هستند و اين دو گوهر گران مايه، در يك سلك منظوم هستند، پس هرگاه يكي از آن دو برود، رفيقش نيز به مرافقت و مصاحبت اومي رود» .

13- «آيا شما را آگاه كنم به كاري كه اگر انجام دهيد، شيطان از شما دور مي شود» . ابوحمزه گفت: ما را آگاه كنيد، تا آن را انجام دهيم. حضرت فرمودند: بر شما باد به دادن صدقه در صبحگاهان، چرا كه، صدقه دادن روي شيطان را سياه مي كند و قهر و ستيز سلطان را در آن روز درهم مي شكند و بر شما واجب است كه، در راه خدا و رضاي حق، با مردم دوستي و مودت گيريد.

14- «محبوب ترين بندگان، نزد خدا كسي است كه، از



[ صفحه 50]



محارم الهي زيادتر پرهيز كند و به طاعت الهي بيشتر عمل نمايد» .

15- «ملكي در خلقت خروس، كه پنجه هاي او در ته زمين است و بال هاي او در هوا است و گردن او در زير عرش خم شده است، پس هرگاه نيمي از شب بگذرد، آن بگويد: [سبوح قدوس رب الملائكه و الروح ربنا الرحمن لا اله غيره] و بعد از اين كه، اين ذكر شريف را گفت: مي گويد: [ليقم المتهجدون] يعني: برخيزند از خواب، نماز شب گزارندگان، پس در اين وقت، خروس ها صداها بلند كنند، بعد آن ملكي كه به شكل خروس است، ساكت شود به اندازه اي كه خداوند خواسته است. آن وقت بگويد: [سبوح قدوس رب الملائكه و الروح ربنا الرحمن لا اله غيره ليقم] يعني: ذكر كنندگان از خواب برخيزند. وقتي كه صبح طلوع كند، بگويد: [ربنا الرحمن لا اله غيره ليقم الغافلون] يعني: غافلان از خواب برخيزند» .

16- «دروغ، خرابي ايمان است» . [1] .



[ صفحه 51]



17- «مومن، ترسو و حريص و بخيل نمي شود.» [2] .

18- «حريص بر دنيا هم چون كرم ابريشم است كه هرچه پيله را به خود بيشتر بپيچد، بيرون آمدنش، مشكل تر مي شود» .

19- «از طعنه زدن بر مومنان بپرهيزيد». [3] .

20- «برادر مسلمانت را دوست بدار و آنچه را براي خود مي خواهي براي او نيز بخواه و آنچه را بر خود نمي پسندي، بر او نيز نپسند» .

21- «... اگر مسلماني براي ديدار يا حاجتي به خانه ي مسلماني بيايد و او در خانه باشد و اجازه ي ورود به او ندهد و خود نيز به ديدار او بيرون نيايد، پيوسته اين صاحب خانه در لعنت خدا خواهد بود تا آن كه يكديگر را دوباره ملاقات كنند...» . [4] .

22- «همانا خداوند شخص با حيا و بردبار را دوست دارد» . [5] .



[ صفحه 52]



23- «هر كس خشمش را از مردم باز دارد، خداوند عذاب قيامت را از او باز مي دارد» . [6] .

24- «آنان كه امر به معروف و نهي از منكر را عيب مي دانند، بد مردماني هستند» . [7] .

25- «همانا خداوند بنده اي را دشمن مي دارد كه دشمني داخل خانه ي او شده و با او مبارزه نكند» . [8] .



[ صفحه 53]