تعداد فرزندان آن حضرت، به گفته ي شيخ مفيد و طبرسي و ديگران هفت نفرند: «ابوعبدالله جعفر بن محمد (عليه السلام) و عبدالله كه از مخدره نجيبه جنان ام فروه بنت قاسم بن محمد بن ابي بكر بودند، و ابراهيم و عبيدالله كه از ام حكيم بودند، هردو در ايام حيات پدر بزرگوارشان فوت كردند و علي و زينب و ام سلمه كه از ام ولد بودند و بعضي گفته اند كه ام سلمه از مادر ديگر بوده است».

شيخ مفيد (ره) فرمودند: «عبدالله در فضل و صلاح مشاراليه بود و روايت شده، مردي از بني اميه قصد به قتل رساندن او را داشت، عبدالله به او گفت: مرا نكش، تا من تو را



[ صفحه 54]



نزد خداوند شفاعت كنم. مرد اموي گفت: تو در اين مقام نيستي، بعد به او زهر داد و او را شهيد كرد» .

قبر فرزند ديگر امام - كه علي نام داشت - در بغداد در محله ي جعفريه و ظاهرا در سور بغداد واقع است. علي پسر امام محمدباقر (عليه السلام) دختري به نام فاطمه داشت كه امام موسي كاظم (عليه السلام)، با او ازدواج كرد.

«ام سلمه، فرزند ديگر امام (عليه السلام) - زوجه ي محمد ارقط بن عبدالله الباهر بن امام زين العابدين (عليه السلام) بود و روايت شده كه ام سلمه، مادر اسماعيل بن محمد ارقط است» .



[ صفحه 55]