پس از وفات امام سجاد (ع) در سال 95 هجري، فرزند برومند آن حضرت - محمد بن علي بن الحسين (ع) - به امامت نايل گشت و رهبري كاروان ستمديده ي امت اسلامي را بر عهده گرفت؛ امتي كه همپاي مشكلات سياسي - اجتماعي، گرفتار ضعف انديشه و باورهاي ديني شده بود و مي رفت تا شبهه انگيزي هاي ملحدان و منكران اسلام، گامهاش را در پيمودن طريق ايمان دچار تزلزل كند.

چنين بود كه امام باقر (ع) مي بايست حركتي جديد را در رهبري و هدايت فكري و عقيدتي اين نسل آسيب ديده ايفا نمايد.