مردي از خوارج به امام باقر (ع) گفت: چه چيز را مي پرستي؟

امام فرمود: خداوند متعال را مي پرستم؟

مرد پرسيد: آيا او را ديده اي؟

امام فرمود: چشم ها با مشاهده ي حسي او را نديده اند، ولي قلب ها به حقيقت ايمان خدا را يافته اند. خدا را به وسيله ي مقايسه نمي توان شناخت و با حواس نمي توان درك كرد و شباهتي با آدميان ندارد. خداوند به وسيله ي نشانه ها و آياتش، توصيف شده و با آن ها شناسايي مي شود، در حكم و داوريش هرگز ستم نمي كند، اين همان خدايي است كه جز او معبودي نيست.

مرد از نزد حضرت بيرون آمد در حالي كه پاسخي مورد نظرش را دريافت كرده و قانع شده بود و مي گفت: خداوند بهتر دانسته است كه رسالتش را در كدام خاندان قرار دهد. [1] .