از جمله رهنمودهاي سياسي امام باقر (ع) به شيعيان خود، جبهه گيري عليه حاكمان ستمگر و ساكت نبودن در برابر ظلم ها و تجاوزهاي آنان است.

امام باقر (ع) مي فرمايد:

كسي كه به جانب سلطان ستمگري حركت كند تا او را به تقواي الهي فرمان داده، وي را از عواقب شوم ظلم بترساند و موعظه نمايد، از پاداشي همانند پاداش تمامي جن و انس، و از عملي همانند عمل ايشان برخوردار خواهد بود. [1] .

امام باقر (ع) در نكوهش پيشوايان ستم پيشه و پيروان و حاميان آنان مي فرمايد: همانا پيشوايان ظلم و پيروان ايشان، از دين الهي عزل شده و بر كنارند. [2] .

يعني هيچ حاكم جائري نمي تواند مدعي دينداري باشد و نمي تواند با اتكا بر



[ صفحه 117]



مسند خلافت ديني، بندگان خدا را مورد ستم قرار دهد. و مردم بايد فريب ادعاها و اظهار دين و دينداري او را نخورند و گمان نكنند كه طغيان عليه او، طغيان عليه دين خواهد بود.

خداوند در قرآن فرموده است:

هنگامي (فرا رسد) كه پيشوايان از پيروان خود بيزاري جويند و عذاب را در برابر خود مجسم يابند و دستشان از هر وسيله اي براي نجات و رهايي كوتاه باشد. [3] .

امام باقر (ع) در تفسير اين آيه و بيان مصداق اين پيشوايان و پيروان مي فرمايد: به خدا سوگند! اين پيشوايان همان رهبران ستمگرند كه در روز قيامت و لحظه ي مشاهده ي عذاب الهي، از پيروان و حاميان خود دوري و بيزاري مي جويند. [4] .

امام باقر (ع) به اين گونه رهنمودها و هشدارها، در حقيقت به امت اسلامي نمايانده است كه اگر به قرآن و پيام وحي ايمان دارند، بايد بدانند كه پيروي از ظالمان و حمايت از ايشان، هم كيفر اخروي دارد و هم از سوي همين پيشوايان ستمگر مورد بي مهري و خيانت قرار خواهند گرفت.