امام باقر (ع) در رأس برنامه هاي سياسي خويش، بينش خود را درباره ي حاكم صالح بيان مي دارد، تا از اين طريق هم پيروانش را با ملاك هاي ارزشي آشنا سازد، و هم به گونه اي غير مستقيم، فرمانروايان و والياني را كه فاقد آن ارزش ها بودند، مورد انتقاد قرار دهد.

آن حضرت مي فرمايد:

همانا امامت و پيشوايي اجتماعي در صلاحيت كسي نيست، مگر اين سه ويژگي در او جمع باشد:

1- از تقواي نيرومندي برخوردار باشد كه وي را در برابر آفات قدرت از فرو افتادن در دام حرام نگه دارد (زيرا قدرت آن چنان فريبنده و جذاب است كه تقواي اندك در برابر آن كارايي ندارد).

2- از بردباري ژرفي برخوردار باشد كه خشم خود را مهار نمايد.

3- بر كساني كه حكم مي راند همانند پدري مهربان باشد و به نيكي رفتار كند. [1] .



[ صفحه 122]