خلفايي كه در دوره ي زندگي امام باقر (ع) بر مسند حكومت تكيه زده اند، برخي قبل از دوران امامت آن حضرت، فرمان مي رانده اند و بعضي پس از امامت وي.

با توجه به اين كه امام باقر (ع) در صحنه ي كربلا حضور داشته و در سنين سه، چهارسالگي بوده است، [1] مي توان گفت كه خلفاي معاصر آن حضرت تا قبل از امامت وي عبارتند از:

معاوية بن ابي سفيان، يزيد بن معاويه، معاوية بن يزيد، مروان بن حكم بن ابي العاص، عبدالملك بن مروان.

فساد و تزوير و جنايات معاويه و فرزند ناصالحش يزيد، نيازي به يادآوري ندارد. از سوي ديگر امام باقر (ع) در دوران حكومت آن دو در دوران طفوليت به سر مي برده است؛ چه حكومت ننگين يزيد پس از معاويه بيش از سه سال و چند ماه ادامه نيافت و امام باقر (ع) در اين مقطع حدود شش يا هفت سال از سن وي مي گذشته است.

معاوية بن يزيد كه هنگام مرگ پدر 22 سال داشت، تن به حكومت نداد و اصولا با روش پدر و جدش مخالف بود و اشتياقي به حكمراني و فرمانروايي نداشت و پس از مدتي اندك بدرود حيات گفت. [2] .