فرمانروايي سليمان ديري نپاييد و پس از دو تا سه سال حكومت، بيمار شد و جان سپرد.

پس از او، عمر بن عبدالعزيز در سال 99 ه به خلافت رسيد. [1] .

عمر بن عبدالعزيز اميرزاده اي بود كه در دستگاه خلافت مروانيان، از دوران جواني برخي از كارهاي آنان را بر عهده داشت و گوشه اي از بار ايشان را بر دوش مي كشيد. از آن جمله اينكه در عصر خلافت وليد والي مدينه بود و اين پست را از سال 86 ه تا 98 ه در اختيار داشت، [2] در حالي كه سن وي در آغاز تصدي اين پست از 25 سال نمي گذشت. [3] .

وي در ميان خلفاي اموي، خط مشي ها و سياست هاي ويژه اي داشت كه او را از ديگران ممتاز مي ساخت.

آن گونه كه ديگران، خودسر، مستبد، ستم پيشه و دشمن خاندان علي (ع) بودند



[ صفحه 179]



او نبود، بلكه در دوران خلافتش، گام هاي مثبتي در كاستن از فشارها سياسي - اجتماعي نسبت به شيعه و آل علي (ع) برداشت.

مورخان در شرح حال او نوشته اند كه وي حتي قبل از رسيدن به خلافت، فردي متين و دور از فساد بود، هر چند در تجمل و آسايش و رفاه زياده روي مي كرد. [4] .