با توجه به اين كه بني اميه در پرتو خلافت، بيشترين بهره را از امكانات عمومي جامعه مي بردند و هر يك بر سرزميني مسلط شده و به دلخواه، مردم را استثمار كرده و ثروت عمومي را غارت مي كردند، بديهي است كه عملكرد عمر بن عبدالعزيز در همان حد، باز هم بر ايشان سخت و ناگوار بود.

امام باقر (ع) در اين باره فرموده است:

زماني كه عمر بن عبدالعزيز به حكومت دست يافت، بخشش هاي بسيار و هداياي گراني به خاندان علي (ع) روا داشت. روزي برادرش نزد او آمد و گفت: بني اميه به شدت از روش تو ناخشنودند؛ زيرا فرزندان فاطمه را بر آنان مقدم داشته اي!

عمر بن عبدالعزيز در پاسخ وي گفت: اگر من بني فاطمه را بر بني اميه مقدم مي دارم و برتري مي بخشم - و در اين مسير از طعن و نقد ديگران باكي ندارم - به خاطر اين است كه رسول خدا (ص) هماره مي فرمود: همانا فاطمه بخشي از وجود من است، آنچه او را شادمان كند، مرا مسرور خواهد ساخت و آنچه او را ناراحت كند، مرا غمگين خواهد كرد. بنابراين، من با برتري دادن بني فاطمه و اكرام ايشان درصدد مسرور ساختن رسول خدايم و از ناخشنود ساختن او گريزانم [1] .



[ صفحه 183]