از جمله حركت هاي مهم و مثبت عمر بن عبدالعزيز برانداختن رسم دشنام به علي بن ابي طالب (ع) مي باشد؛ زيرا از زمان معاويه، و به ويژه پس از تلاش او براي منزوي ساختن حسن بن علي (ع) از صحنه ي سياسي، يكي از روش هاي تبليغي معاويه عليه آل علي و پيروان و شيعيان خط امامت، ترويج سب علي و لعن او، ميان مردم بود. تا آنجا كه سخنگويان دولتي و خطيب هاي وابسته به دربار، در مراسم عمومي، كلام خود را با ناسزاگويي به علي بن ابي طالب (ع) آغاز مي كردند، ولي عمر بن عبدالعزيز اين رسم خائنانه ي معاويه را متروك ساخت. [1] .

مسعودي در كتاب تاريخ خود مي نويسد:

عمر بن عبدالعزيز در سخنراني هاي خود، لعن علي (ع) را ترك كرد و به جاي آن اين آيه از قرآن را مي خواند: «ربنا اغفرلنا و لاخواننا الذين سبقونا بالايمان و لا تجعل في قلوبنا غلا للذين امنوا، ربنا انك غفور رحيم» [2] پروردگارا، ما و برادران ما را كه در راه ايمان بر ما پيشي گرفته اند، مورد بخشايش و غفران قرار ده! و در قلب هاي ما كمترين كينه و دشمني نسبت به اهل ايمان باقي نگذار، پروردگارا، به راستي كه بسيار بخشايشگر و مهرباني [3] .