قلبي، هماره مشغول به ياد خدا
جابر جعفي گويد: امام باقر (ع) به من فرمود:
اي جابر! من در غم و اندوهم و قلبم نگران و پريشان است!
عرض كردم: اندوه و نگرانيتان براي چيست؟
امام فرمود: اي جابر! كسي كه دين خالص و ناب الهي در قلبش راه يافته باشد از غير خدا روي تافته و قلبش تنها متوجه خداوند است. (يعني غم من، غم دنيا نيست).
مگر دنيا چيست و چه مي تواند باشد!
آيا دنيا جز همين مركبي است كه بر آن سوار مي شوي، يا لباسي است كه مي پوشي و يا همسري است كه به او رسيده اي!
اي جابر! مؤمنان دل به بقاي دنيا نبسته اند و خود را از قرار گرفتن در آستانه ي آخرت، ايمن نمي پندارند. فتنه ها و نيرنگ هاي دنيا، گوششان را از شنيدن ذكر خدا كر نكرده، و جلوه هاي زندگي دنيا، چشمشان را از ديدن نور الهي، كور نساخته است. از اين رو، پاداش نيكان را دريافت كرده و به رستگاري رسيده اند.
همانا تقوا پيشگان، از همه ي مردم دنيا كم خرجترند و در خدمت به ديگران از همه
[ صفحه 234]
پيشتازتر و كوشاتر. اگر ارزش هاي الهي را از ياد ببري، آنان تو را به ياد مي آورند، و اگر به ياد خدا باشي تو را در اين راستا، ياري مي دهند، زبانشان هماره گوياي حقوق الهي است و تمامي وجودشان، برپا دارنده ي فرمان هاي خدا است. با محبت حق، از هر محبتي چشم پوشيده اند و با قلبشان به خدا و محبت او چشم دوخته اند.
در راستاي اطاعت فرمانرواي هستي، با دنيا بيگانه اند. (و براي دنيا به مخالفت با مالك و فرمانرواي جهان بر نمي خيزند).
مي دانند كه زندگي دنيا، يكي از مراحل حيات مستمر آنان است، بدين جهت دنيا را چونان منزلي در گذرگاه مي بينند كه لختي بر آن فرود آمده و ناگزير بايد از آن خارج شوند.
اهل تقوا، دنيا را همانند ثروتي مي دانند كه در خواب به چنگ آمده است، و به گاه بيداري، از آن ثروت، هيچ اثري نباشد!
پس بكوش! تا قوانين و ارزش هايي كه خداوند در پرتو دين در اختيارت نهاده، نگهبان باشي! [1] .
پاورقي
[1] عن جابر - يعني الجعفي - قال: قال لي محمد بن علي: يا جابر! اني لمحزن و اني لمشتغل القلب. قلت: ولم حزنك و شغل قلبك؟ قال: يا جابر! انه من دخل قلبه صافي خالص دين الله شغله عما سواه. يا جابر! ما الدنيا و ما عسي ان تكون، هل هو الا مركب ركبته او ثوب لبسته او امرئة اصبتها، يا جابر! ان المؤمنين لم يطمئنوا الي الدنيا لبقاء فيها، و لم يأمنوا قدوم الاخرة عليهم، و لم يصمهم عن ذكر الله ما سمعوا بآذانهم من الفتنة، و لم يعمهم عن نور الله ما رأوا بأعينهم من الزينة، ففازوا بثوب الأبرار. ان أهل التقوي ايسر اهل الدنيا مؤونة و اكثرهم لك معونة. ان نسيت ذكروك، و ان ذكرت اعانوك، قوالين بحق الله، قوامين بأمر الله، قطعوا محبتهم بمحبة الله عزوجل؛ و نظروا الي الله عزوجل و الي محبته بقلوبهم، و توحشوا من الدنيا لطاعة مليكهم، و علموا ان ذلك منظور اليهم من شأنهم، فانزل الدنيا بمنزل نزلت به و ارتحلت عنه، او كمال اصبته في منامك، فاستيقظت و ليس معك منه شي ء، و احفظ الله تعالي ما استرعاك من دينه و حكمته. حلية الاولياء 3 / 182؛ مطالب السؤول 80؛ احقاق الحق 12 / 172.