ممنوعيت سوء استفاده از دانش
دانش، قدرت و توانايي است و چه بسا دانشمندان وسوسه شوند تا به اتكاي قدرت علمي خود بر جامعه فخر فروخته و يا بر آنان سلطه پيدا كنند. امام باقر (ع) در تخطئه ي چنين ايده و روشي، فرموده است:
كسي كه به تحصيل دانش روي آورد، بدان انگيزه كه در پرتو علم خويش بر اهل دانش فخر فروشد، يا با سست انديشان ساده لوح به جدل و ستيز پردازد، يا مردم را متوجه و شيفته ي خود سازد، جايش در آتش است، همانا رياست، تنها شايسته ي صالحان مي باشد. [1] .
[ صفحه 252]
يعني كسي كه با انگيزه هاي نادرست به دانش دست يافته باشد، هر چند از عهده ي كاري بر آيد، از نظر روحي شايسته ي تصدي امور و رياست نيست.
پاورقي
[1] من طلب العلم ليباهي به العلماء او يماري به السفهاء او يصرف به وجوه الناس اليه، فليتبوء مقعده من النار، ان الرئاسة لا تصلح الا لاهلها. اصول كافي 1 / 47؛ باب المستأكل بعلمه و المباهي به، حديث 6.