انجام واجبات، بالاترين اطاعت
امام باقر (ع) درباره ي حقيقت اطاعت و عاليترين نمود و نشانه ي آن مي فرمايد:
هيچ اطاعتي به درگاه خدا، بالاتر و والاتر از انجام واجبات نيست، چنان كه هيچ مصيبتي سخت تر از بي عقلي نمي باشد و هيچ معصيتي بدتر از سبك شمردن گناه و راضي بودن به حال خويش و آلودگي هاي خود نيست. [1] .
در بياني ديگر، آن حضرت به فرزند خويش جعفر بن محمد (ع) فرموده است:
خداوند سه حقيقت را در سه امر نهفته داشته است:
1- رضاي خويش را در طاعت و فرمانبرداري پنهان داشته است، پس هيچ طاعتي را كوچك و حقير نشمار و هيچ فرمان خدا را دست كم نگير، چه بسا رضاي الهي در همان فرمان نهفته باشد!
2- خداوند خشم و غضب خويش را در گناهان مخفي داشته است، پس هيچ معصيتي را كوچك و هيچ گناهي را غير مهم بشمار نياور، چه بسا خشم خدا در همان گناه نهفته باشد!
3- خداوند بندگان نمونه و دوستانش را در ميان خلق ناشناخته گذاشته است، پس هيچ انساني را تحقير نكن، زيرا ممكن است او از اولياي الهي و بندگان صالح و
[ صفحه 276]
نمونه ي خدا باشد. [2] .
پاورقي
[1] الامام الباقر (ع):... و لا طاعة كأةاء الفرائض و لا مصيبة كعدم العقل و لا معصية كاستهانتك بالذنب و رضاك بالحالة التي انت عليها. سيرة الائمة الاثني عشر 228.
[2] قال الباقر (ع) لابنه جعفر (ع): ان الله خبأ ثلاثة اشياء في ثلاثة اشياء: خبأ رضاه في طاعته، فلا تحقرن من الطاعة شيئا فلعل رضاه فيه، و خبأ سخطه في معصيته فلا تحقرن من المعصية شيئا فلعل سخطه فيه، و خبأ اولياءه في خلقه فلا تحقرن احدا، فلعل الولي ذلك. كشف الغمة 2 / 360؛ بحار 78 / 187.