درايـن كـه امـام عـلي ، امام حسن وامام حسين براي بدست گرفتن حكومت ، به مبارزه برخاسته اند، تقريباً كسي شك ندارد و جهت گيري سياسي در سيره و حركت آن بزرگواران كاملا مشهود است . آنـچـه بـيـشـتـر بـايـد مـورد بـحث قرار گيرد حركت سياسي امامان بعد از ايشان مي باشد. با مراجعه به تاريخ زندگي امامان و بررسي اوضاع و شرايط، مي توان تاريخ امامان از زمان شروع امامت امام سجاد در سال 61 هجري تا شروع غيبت صغري را به سه مرحله تقسيم كرد:

الف ـ مـرحـله اول از سـال 61 تـا 135 هـجـري (دوره امـام سـجاد، امام باقر و بخشي از دوره امام صـادق ) كه دراين برهه ، مبارزه سياسي براي گرفتن رهبري از دست بني اميه از نقطه صفر تقريبا شروع مي شود و با فعاليتهاي سي و چهار ساله امام سجاد تا حدي گسترش ‍ مي يابد و امـام بـاقـر(ع ) ايـن مـبـارزه را گـسـتـرش مـي دهـد و در زمـان امـام صـادق در سال 135 هجري به اوج مي رسد ولي متاسفانه ثمره اين تلاش را عباسيان مي چينند.

ب ـ مـرحـله دوم از سـال 135 (شـروع حـكـومـت مـنـصـور عـبـاسـي ) تـا سال 202 يا 203 (سال شهادت امام رضا) كه در اين مرحله حركت امامان براي باز پس گرفتن امـامـت و رهبري از آل عباس است و اين مبارزه نيز اوج مي گيرد و گسترش مي يابد تا با شهادت امام رضا عليه السلام متوقف مي شود.

ج ـ مـرحـله سـوم از سـال 204 بـه بـعـد است دراين مرحله بر خلاف دو مرحله قبلي ، هدف بدست گـرفـتـن حـكـومـت درآينده اي نزديك نيست ، بلكه مبارزه براي هدفي بلند مدت است يعني امامان براي بعد از غيبت صغري زمينه سازي مي كنند.

اين كتاب بيشتر به مرحله اوّل ، يعني دوره امام سجاد، امام باقر و امام صادق نظر دارد.