لزوم شكر به درگاه خداوند
امام باقر (ع) مي فرمايد:
الطاف و نعمت هاي متزايد الهي، قطع نمي شود مگر زماني كه بندگان از شكرگزاري در برابر نعمت هاي حق روي گردانند و سپاس او بجا نياورند. [1] .
امام باقر (ع) مي فرمايد:
رسول خدا شبي را در خانه ي عايشه به سر برد (و آن حضرت شب ها بر نماز و راز و نياز مداومت داشت) عايشه به آن حضرت عرض كرد: اي رسول خدا! چرا خويش را در مسير عبادت و راز و نياز با پروردگار تا اين حد به زحمت مي افكني با اينكه خداوند در قرآن تضمين كرده است كه غفران و بخشايش او شامل شما گردد؟
رسول خدا (ص) فرمود: اي عايشه آيا شايسته نيست كه من بنده اي شكور و سپاسگزار باشم! [2] .
از روايتي ديگر استفاده مي شود اگر انسان توفيق عبادت و بندگي و اطاعت پروردگار را پيدا كرد، اين توفيق، خود نعمتي است بزرگ و شايان شكرگزاري به درگاه خدا.
[ صفحه 281]
امام باقر (ع) در اين زمينه مي فرمايد:
خداي را حمد و سپاس كه مرا تا به اين مرحله رسانده است در حالي كه او را به اندازه ي يك چشم بر هم زدن معصيت نكرده ام. [3] .
پاورقي
[1] الامام الباقر (ع): لا ينقطع المزيد من الله حتي ينقطع الشكر من العباد. مشكاة الانوار 86؛ ميزان الحكمة 5 / 144.
[2] عن ابي جعفر (ع) قال: كان رسول الله عند عائشة ليلتها، فقالت يا رسول الله لم تتعب نفسك و قد غفر الله لك ما تقدم من ذنبك و ما تأخر؟ فقال: يا عائشة الا اكون عبدا شكورا... اصول كافي 2 / 95.
[3] الباقر (ع): الحمد لله رب العالمين الذي بلغني هذا المبلغ و لم اعص الله طرفة عين. بحار 12 / 8.