اميدواري به غفران الهي
از امام باقر (ع) نقل كرده اند كه فرمود:
در روز قيامت، بنده اي را در برابر محكمه ي الهي نگاه مي دارند، فرمان مي رسد كه او را به سوي آتش ببريد و در دوزخ افكنيد!
گنهكار، مي گويد: خداوندا به عزتت سوگند، گمان من به تو، هرگز چنين نبود (به
[ صفحه 283]
او گفته مي شود: پس تو چه گمان داشتي؟).
گنهكار مي گويد: اميد من آن بود كه مرا خواهي بخشيد.
خداوند مي فرمايد: اكنون تو را بخشيدم.
امام باقر (ع) در ادامه ي اين حديث فرموده است:
به خدا سوگند اين گنهكار در دنيا يك لحظه هم خوش گمان به خداوند نبوده است زيرا اگر او اميدوار به رحمت حق بود، كارش به آن مرحله نمي رسيد كه او را راهي دوزخ كنند. [1] .
پاورقي
[1] عن ابي جعفر (ع) قال: يوقف عبد بين يدي الله يوم القيامة فيأمر به الي النار فيقول: لا و عزتك ما كان هذا ظني بك (فيقول: ما كان ظنك بي؟) فيقول: (كان) ظني بك ان تغفرلي، فيقول: قد غفرت لك، قال ابوجعفر (ع): اما والله ما ظن به في الدنيا طرفة عين، ولو كان ظن به طرفة عين ما اوقفه ذلك الموقف لما رأي من العفو. المحاسن 25؛ بحار 70 / 387.