امام باقر (ع): انسان گاه سخني مي گويد كه به كفر مي انجامد و همانا حسد، ايمان را مي خورد و نابود مي سازد، آن گونه كه آتش، هيزم را فرا مي گيرد و از ميان مي برد. [1] .

از ارتباط جملات و بخش هاي روايت چنين استفاده مي شود كه چه بسا ريشه ي برخي از خشم ها و سخنان كفرآميز در حسد نهفته است و اين حسد است كه در جنبه هاي عملي به انكار خدا و دين منتهي مي شود.

امام باقر (ع): تملق و حسد از اخلاق مؤمنان نيست، مگر اينكه در راستاي علم و دانش باشد. [2] .



[ صفحه 298]