جامعه ي ايده آل
امام باقر (ع) پيروان خويش را به سوي جامعه ي ايده آل و ارزشمندي رهبري مي كرد كه بر آن همياري و همدردي و گذشت حاكم باشد. و در پاسخ شخصي كه
[ صفحه 307]
مدعي بود در محيط او شيعيان زيادي زندگي مي كنند امام فرمود:
آيا در محيط شما توانمندان به تهيدستان و نيازمندان توجه و رسيدگي دارند؟ آيا نيكان از خطاي خطاكاران مي گذرند؟ آيا آنان يكديگر را ياري و مدد مي رسانند؟ مرد گفت: خير.
امام فرمود: آنان شيعه نيستند، شيعه ي واقعي آنانند كه از ويژگي هاي ياد شده برخوردار باشند. [1] .
پاورقي
[1] قال بعض اصحاب الامام الباقر (ع) له: جعلت فداك، ان الشيعة عندنا كثيرون، فقال: هل يعطف الغني علي الفقير؟ و يتجاوز المحسن عن المسي ء؟ و يتواسون؟ قلت: لا، قال (ع): ليس هؤلاء الشيعة، الشيعة من يفعل هكذا، اصول كافي 2 / 173؛ بحار 74 / 313؛ المستدرك 2 / 59.