امام باقر (ع): از جمله حقوق مؤمن بر عهده ي برادر مؤمنش اين است كه گرسنگي او را برطرف كند (نيازهاي ضروري اقتصادي او را بر آورده سازد) و اندام او را بپوشاند (نيازهاي ضروري وي را از نظر پوشاك برطرف كند) و گرفتاري ها و غم هاي او را بزدايد و قرض ها و بدهكاري هايش را ادا كرده، و هنگامي كه جان سپرده به خانواده و فرزندانش رسيدگي نمايد. [1] .

آنچه امام باقر (ع) در اين روايت بيان فرموده است، در حقيقت عاليترين روابط اجتماعي جامعه ي مؤمنان را ترسيم مي كند و مسؤوليت عمومي را در اعضاي جامعه پديد مي آورد تا در ميان آنان كسي گرسنه و فاقد امكانات ضروري باقي نماند. ولي افسوس كه جوامع اسلامي فاصله ي عميقي با چنين جامعه ي ايده آلي دارند كه رهبران و معلمانشان به ايشان معرفي كرده اند!

امام باقر (ع) به پيروان و دوستان خود هميشه سفارش مي فرمود:

اصحاب، ياران و دوستانتان را گرامي بداريد و به ايشان احترام بگذاريد، با يكديگر نامهربان و ترشرو نباشيد، به هم زيان نزنيد، حسد مورزيد، از بخل



[ صفحه 308]



بپرهزيد. از بندگان خالص خدا باشيد. [2] .