بازگشت

شهادت


در حالي كه بيشتر نويسندگان سال 114 را سال شهادت باقر العلوم عليه السلام مي نگارند [1] ديدگاه هاي بسياري ديگر نيز در منابع به چشم مي خورد [2] در اين گونه موارد كه تفاوت ديدگاه فراوان است مي توان به همان ديدگاه معروف كه بيشتر محققان بر آن باورند، اعتقاد نمود، كه سال شهادت حضرت همان 114 هجري مي باشد.

نكته مهم ديگر علت شهادت حضرت مي باشد. چون حضرت تشكل همسوي اهل بيت را ساماندهي مي نمودند و چون نقش محوري در پديداري يك جريان اجتماعي و فرهنگي عليه فرهنگ سازي حزب عثمانيه پديدار ساخته بود. بدين سبب وجود حضرت براي حزب عثمانيه تلخ كامي هاي فراوان در پي داشت.

نظام سياسي هيچ گاه نقش اجتماعي و فرهنگي حضرت را بر نمي تابيد



[ صفحه 30]



و در نهايت با حيله و تزوير حضرت را در زمان هشام بن عبدالملك زمامدار ستمگر اموي به شهادت مي رساند. كه شرح اين ماجراها (حركت هاي فرهنگي و اجتماعي حضرت) در همين نوشتار به مقدار توان تحليل و تبيين شده اند.

برخي مسموميت حضرت را به هشام بن عبدالملك نسبت مي دهند [3] و برخي ابراهيم بن عبدالملك را سبب اين جنايت معرفي مي كنند [4] با توجه به اين كه زمان شهادت حضرت در زمان زمامداري هشام بوده و با توجه به اين كه مدت كوتاه زمامداري ابراهيم در سال 126 هجري بوده است، هماهنگي اين دو مي تواند اين گونه باشد كه اين جنايت به دستور هشام در شام دسيسه و به وسيله ابراهيم در زمان هشام در مدينه اجرا شده باشد. و يا نسبت به ابراهيم بن عبدالملك اشتباه مي باشد. و الله سبحانه هو العالم. در هر صورت بعد از انجام مراسم تجهيز، بدن پاك و مطهر حضرت در جوار پدر بزرگوارش سيد الساجدين عليه السلام در قبرستان بقيع به خاك سپرده شد.


پاورقي

[1] تاريخ الائمه (مجموعه نفيسه، ص 10)، تاج المواليد (مجموعه نفيسه، ص 117). المستجاد (مجموعه نفيسه، ص 416)، ارشاد، ج 2، ص 158، كافي باب مولد ابي جعفر، طبقات، ج 5، ص 158، مطالب السؤول، ج 2، ص 107، دروس، ج 2، ص 12، اعلام الوري، ج 1، ص 498، روضة الواعظين، ص 207، عمدة الطالب، ص 175، الاتحاف بحب الاشراف، ص 258، شرح الاخبار، ج 2، ص 288، تذكرة الخواص، ص 340.

[2] برخي از اين منابع سال شهادت حضرت را 113 مي نگارند. مانند تاريخ ابن عساكر، ج 54، ص 272، مختصر تاريخ دمشق، ج 23، ص 86، وفيات الاعيان، ج 4، ص 173، برخي ديگر سال 117 مي نگارند، مانند فصول المهمه، ج 2، ص 902، كشف الغمه، ج 2، ص 119، مختصر تاريخ دمشق، ج 23، ص 86، تذكرة الخواص، ص 340، وفيات الاعيان، ج 4، ص 174، تاريخ يعقوبي، ج 2، ص 248. و برخي هم سال 118 را مي نويسند مانند، ينابيع المودة، ج 3، ص 439، تذكرة الخواص، ص 340. و نيز حتي سال 124 را نيز نگاشته اند، همانند تاريخ ابن عساكر، ج 54، ص 272، مختصر تاريخ دمشق، ج 23، ص 86.

[3] مصباح كفعمي، ص 691.

[4] فصول المهمه، ج 1، ص 905، دلايل الامامه، ص 216.