ابوبصير كه از اصحاب خاص باقر العلوم عليه السلام و نابينا نيز مي باشد به همراه باقر العلوم عليه السلام به حج مي رود. هنگامي كه در صحراي عرفات همه حجاج جمع مي شوند و صداي گريه و ضجه ي آنان بلند مي شود، ابابصير كه



[ صفحه 63]



صداهاي فراوان حجاج را مي شنيد، با تعجب گفت چه مقدار حجاج زياد هستند و چه مقدار ضجه و ناله مي كنند! ما اكثر الحجيج و اعظم الضجيج. امام هنگامي كه سخن ابوبصير را شنيد به وي روي كرد و فرمود، بل ما اكثر الضجيج و اقل الحجيج، چه مقدار ضجه كنندگان فراوان، ولي حجاج اندك اند. ابوبصير آيا مي خواهي صدق و راست بودن سخن ما را با چشم خود ببيني! آن گاه حضرت دستي به چشمان وي كشيد و دعايي هم قرائت كرد، چشم حق بين ابوبصير آشكار شد. امام به وي فرمود، حالا نگاه كن چه مي بيني! ابوبصير مي گويد نگاه كردم ديدم بيشتر مردم به صورت ميمون و خوك هستند و مؤمن در ميان آنان بسيار اندك است، كه همانند ستاره درخشان مي درخشد! [1] .