دين آسماني بر اساس فطرت و پاكي ها نهاد شده است. اساس باورهاي ديني را فطرت انسان ها شكل مي دهد، فاقم وجهك للدين حنيفا فطرت الله التي فطر الناس عليها. [1] «روي كرد خود را به سوي ديني مستقيم و بدون كژراهگي كه بر اساس فطرت پايه نهاده شده و خداي سبحان مردم را بر بنيان آن آفريده است، متوجه ساز».



[ صفحه 98]



انسان به لحاظ فطرت، خواهان پاكي در باور و اخلاق و رفتار و غذا و لباس، بدن و جان خويش است. انسان هيچ گونه آلايندگي بر هيچ يك از شؤون خويش را نمي پسندد. گناه را كه آلايندگي جان است بر جان نمي پسندد؛ نيز آلودگي هاي شؤون زندگي، محل زندگي، لباس زندگي، طعام و غذا و بدن و هر چيزي كه با آن در ارتباط است، مانند مسكن و مركب و... بر خويش روا نمي دارد. بر همين اساس دين فطري، آن چيزي كه پاك و تميز است؛ بر انسان مجاز شمرده است. آن چيزي كه باعث آلودگي در هر محور از محورهاي زندگي فيزيكي و معنوي انسان شود، بر انسان روا نمي داند، يحل لهم الطيبات و يحرم عليهم الخبائث. [2] حلال خدا بر اساس حكمت پاكي و مصلحت پايه نهاده شده است. حرام خدا نيز بر اساس آلودگي و فساد بنيان نهاده شده است.

آنچه انسان در زندگي نيازمند است بايد از نوع حلال و پاك فراهم كند. اگر از نوع حرام فراهم ساخت باعث آلودگي جسمي و جاني وي مي گردد. بدين خاطر پيروان دين بايد از هر گونه آلايندگي در فرايند زندگي خويش پرهيز كنند. بايد تلاش كنند تا هيچ گاه مال حرام به زندگي آنان راه پيدا نكند. بايد سعي نمايند كه از هر نوع غذا و مسكن و مركب و ساير امكانات آلوده و حرام برحذر باشند.

آلايندگي ها را به سه قسم مي توان تقسيم نمود: حرام ها، ناپاكي ها و نجس ها. ساير آلودگي هاي غيربهداشتي آموزه هاي وحي در هر سه محور به پيروان خويش مي آموزند كه از آلاياندگي به دور باشند.

زندگي امام معصوم عليه السلام منزه از حرام و بدور از هر آلودگي در هر سه



[ صفحه 99]



بخش مي باشد. زندگي آنها پاك ترين زندگي است. افزون بر حلال و پاك بودن زندگي، طعام و لباس آنان از لحاظ سوم نيز، كاملا بهداشتي بدور از هر نوع آلودگي ها مي باشد.

ابوخالد كابلي مي گويد، مهمان باقر العلوم عليه السلام شديم. حضرت با لذيذترين و تميزترين طعام كه تا آن روز به خاطر نداشتم مرا پذيرايي نمود، دخلت علي ابي جعفر عليه السلام فدعا بالغداء فاكلت معه طعاما ما أكلت طعاما قط انظف منه و لا اطيب. [3] طعام و غذاي آنان نيز پاك و حلال و بهداشتي و نمونه است.

نمونه ديگر اين رفتار از امام صادق عليه السلام است. ابوحمزه مي گويد عده اي در نزد امام صادق عليه السلام بوديم كه ما را به خوردن غذا فرا خواند. غذايي به آن لذيذي و تميزي به خاطر نداشتيم، ما لنا عهد بمثله لذاذة و طيبا. [4] اين نيز آموزه ديگري است كه زندگي پاك و تميز امامان بر همگان مي آموزد. انسان بايد در لباس، غذا، مسكن، مركب، سر و وضع بدني هماره پاك، مرتب و به دور از هر آلودگي باشد.