همچنين در آخرين دقايق عمر رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم حضرت قلم و دوات خواستند و فرمودند مطلبي مي گويم بنگاريد كه بعد از آن به بي راهه كشانده نشويد، عن ابن عباس لما اشتد بالنبي صلي الله عليه و آله و سلم وجعه قال ائتوني بكتاب أكتب لكم كتابا لاتضلوا بعده. [1] «هنگامي كه درد حضرت شديد شد؛



[ صفحه 157]



فرمود نوشت افزار آماده سازيد تا چيزي بنويسم، (منظور املا مطلب و نوشتن توسط منشي است نه اين كه خود حضرت بخواهد بنويسد) كه بعد از آن به بي راهه نرويد».

از اين نامه ها و نيز از اين نامه نانوشته، اين مطلب آشكار است كه نوشتن گفتار رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم يك امر رايج بوده، حتي در هنگام مرگ هم حضرت درخواست مي كند مكتوب از خود به يادگار بنهد، كه دست دسيسه از نوشتن آن جلوگيري مي نمايد! در هر صورت بيش از 180 مورد نامه از حضرت به ثبت رسيده است. چگونه مي شود نوشتن چيزي از حضرت ممنوع باشد. آنگاه اين همه نامه از زبان وي بنگارند؟! اين نامه ها نيز گواه گويايي هستند كه احاديثي كه به حضرت نسبت داده مي شود كه از من سخني ننگاريد؛ بي پايه مي باشند.