تداوم فساد و تباهي بعد ديگر فرهنگي اوضاع زمان امام باقر عليه السلام رواج و تداوم فرهنگ فساد و تباهي بود. اين اقدام فرهنگي كه از زمان معاويه در شام آغاز شده بود، در زمان امام سجاد و امام باقر (عليهما السلام) به اوج خود رسيد. به گونه اي دو شهر مهم پايگاه وحي مدينه و مكه نيز از پي آمدهاي آن در امان نماندند.

اين دو پايگاه قدسي مركز غنا و مجالس لهو قرار گرفتند. خنياگران و اراذل، مجالس باطل و لهو را رواج دادند. آموزشگاه هاي آموزش غنا رواج يافت و مراسم رقص و آوازه خواني و اختلاط زن و مرد، نه تنها پاي تخت ستم شام، و ساير شهرها را فرا گرفت؛ بلكه دو مركز وحي الهي «مدينه و مكه» نيز به اين تباهي ها آلوده گشت! توده مردم به جاي رويكرد به معنويت و توجه به سرنوشت اجتماعي خويش به لهو و تباهي سرگرم شدند. جشنواره هاي مبتذل فرهنگي حتي به نام كاروان حج ترتيب داده مي شد. و مردم در پايگاه قدسي (مكه) به جاي انجام مناسك حج به ابتذال سرگرم مي شدند.

همچنين بذل و بخشش هاي حكومت داران و صرف هزينه هاي هنگفت براي آموزش و رواج آوازه خواني و خنياگري و داير كردن مجالس رقص



[ صفحه 182]



رواج پيدا كرد و سرمايه هاي بيت المال و عمومي به جيب افراد فاسد و تباه و ثناگوي حكومت سرازير شد. آمار و ارقام بخشي از اين تباهي ها در نوشتار امام سجاد عليه السلام الگوي زندگي پژوهش شد؛ ديگر نياز به تكرار آنها نيست. زيرا زمان باقر العلوم عليه السلام تداوم همان روش و ترويج همان نوع تباهي بود كه در زمان امام سجاد عليه السلام پايه نهاده شد، و پژوهشي كافي در آن نوشتار صورت گرفته است. [1] اين موارد محورهاي عمده ي تلاش هاي فرهنگي حزب عثمانيه در زمان امام باقر عليه السلام مي باشد.