افراد فرهيخته هماره تأثيرگذار در فرهنگ و تمدن جامعه مي باشند. عالمان و شاعران متعهد از پايه گذاران فرهنگي هر جامعه اند. دانشمندان متعهد با هنر خويش باورها را بارور و فرهنگ ها را شكوفا و پويا مي سازند. جامعه را از انديشه و بالندگي و پايندگي بهره ور مي سازند. فرهنگ آفرينان، جامعه را از ايستايي و خمودي و كژراهگي رهايي مي دهند.

شاعران متعهد در هر زمان وجود دارند، كه با شعرهاي پربار و غني و گويا و رسا و دل نشين خود، فرهنگ ها را متحول مي سازند. نمونه هايي از اين فرزانگان را در زمان عترت مي توان مشاهده كرد. مانند حسان، فرزدق، دعبل، و در زمان باقر العلوم عليه السلام مانند كميت اسدي و حميري كه از موقعيت بسيار والايي بهره مند مي باشند. چه بسا چند بيت شعر آنان به لحاظ زيبايي و محتواي غني و صحيح كه دارد، زبان به زبان در ميان مردم گردش مي نمايد و نقش آفريني مي كند.

اشعار حسان در شأن غديرخم، فرهنگ غدير را شكوفا ساخته و زينت بخش صفحات كتاب ها شده است. قصيده بلند فرزدق، در شأن اهل بيت (ع) و سيدالساجدين عليه السلام در كتاب هاي محققين درج شده است، زبان به زبان در گردش مي باشد. اينك امثال حميري ها و كميت اسدي ها كه در مناقب عترت و نيز در رثاي حسين عليه السلام هزاران قصيده ي غني و زيبا مي سرودند، فرهنگ دين و فضائل عترت را شكوفا مي ساختند؛ نگرها را به سمت خورشيد فروزان عترت، متوجه مي ساختند.



[ صفحه 253]