شيخ مفيد در ارشاد مي نويسد: امام باقر (ع) هفت فرزند داشت. ابوعبدالله جعفر بن محمد [فرزند بزرگ ايشان]، كنيه ي امام باقر (ع) را به همين علت ابوجعفر مي گفتند. فرزند ديگرش عبدالله نام داشت كه مادر اين دو ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابوبكر بود. دو فرزند ديگر آن حضرت ابراهيم و عبيدالله نام داشتند كه از مادري به نام ام حكيم، دختر اسد بن مغيره ي ثقفي زاده شدند. از اين دو پسر نسلي به وجود نيامده. علي و زينب دو فرزند ديگر آن حضرت بودند كه از مادري كنيز به دنيا آمده اند. ام سلمه هم فرزند ديگر امام بود كه او هم از مادري كنيز متولد شده بود. برخي گفته اند: زينب همان ام سلمه بوده است. در كتاب اعلام الوري نيز همين قول آمده است. ابن شهر آشوب در كتاب مناقب، اولاد امام باقر (ع)، را هفت تن دانسته و آنها را مانند شيخ مفيد بر شمرده است مگر با اين تفاوت كه عبدالله افطح را نيز جزو فرزندان امام باقر (ع) محسوب كرده و گفته است: به جز فرزندان امام صادق (ع)، اولاد امام باقر (ع) همگي از دنيا رفتند و نسلي از پس خود به يادگار نگذاشتند.



[ صفحه 17]