ابن شهر آشوب در مناقب مي نويسد: امام باقر (ع) ميانه بالا و چهارشانه بود چهره اي نوراني و مويي مجعد و سيمايي گندمگون داشت. خال سياهي بر روي گونه و خال سرخي بر بدنش ديده مي شد. ميان باريك و صدايش خوش آهنگ بود.

در فصول المهمة آمده است كه آن حضرت گندمگون و بهنجار بود.