جابر بن يزيد مي گويد: از امام محمد باقر عليه السلام پرسيدم: «مراد از ملكوت آسمان و زمين چيست كه به حضرت ابراهيم خليل الله عليه السلام نشان دادند كه حق تعالي در قرآن عزيز ذكر آن فرموده كه: «و كذلك نري ابراهيم ملكوت السماوات و الارض» [1] .

پس ديدم كه آن حضرت دست مبارك خود را به جانب آسمان برداشت و به من گفت: «نگاه كن.»

ناگهان نوري را ديدم كه از دست آن حضرت به آسمان متصل شده بود چنانكه چشمها خيره مي شد، پس فرمود: «ابراهيم، ملكوت آسمان و زمين را چنين ديد.»

سپس آن حضرت دست مرا گرفته و به درون خانه برد و جامه ي خود را عوض نموده و فرمود: «چشم هايت را بر هم بگذار.»

پس چشمان خود را بستم.

بعد از چند لحظه حضرت فرمود: «آيا مي داني كه در چه مكاني هستي؟»

گفتم: «نه.»

فرمود: «در آن ظلمتي هستي كه ذوالقرنين گذارش به آنجا افتاده بود.»

گفتم: «آيا اجازه مي دهيد كه چشم خود را باز بكنم؟»

حضرت فرمود: «باز كن كه هيچ چيزي را نخواهي ديد.»

چون چشمان خود را باز كردم در تاريكي مطلقي بودم كه جاي قدم خود را نيز نمي ديدم.

پس از چند لحظه، دوباره حضرت فرمود: «آيا مي داني كه در كجا هستي؟!»

گفتم: «نه.»

حضرت فرمود: «بر سر آن چشمه اي كه خضر از آن آب زندگاني خورده بود قرار داري.»

و همچنين مرا از عالمي به عالم ديگر مي برد تا به پنج عالم رسيديم، حضرت فرمود كه: «ملكوت آسمانها و زمين ها كه ابراهيم ديد چنين است كه تو ديدي، دوازده عالم است و هر امامي كه از ما بگذرد در يكي از اين عالمها ساكن مي شود تا آنكه وقت ظهور قائم آل محمد عليهم السلام بشود.»



[ صفحه 288]



سپس به من فرمود: «چشمانت را ببند.» پس من چشمان خود را بستم.

بعد از چند لحظه، فرمود: «چشمانت را باز كن.»

چون چشمانم را باز كردم خود را در خانه ي آن حضرت ديدم، پس ايشان جامه ي اولي خود را پوشيد. بعد متوجه شدم كه تمام اين سيرها، سه ساعت طول كشيده بود. [2] .

در حديث ديگري امام باقر عليه السلام درباره آيه ي و كذلك نري ابراهيم ملكوت السماوات و الارض» مي فرمايد: «هفت آسمان براي ابراهيم شكافته شد تا آن حضرت آسمان هفتم و موجودات آن را و زمينهاي هفتگانه را با موجودات درون آن ببيند.»

براي محمد صلي الله عليه و آله و سلم نيز چنين شد، و ولي شما و ائمه ي بعد از او نيز چنين چيزهايي را مي بينند. [3] .