در زمان امام باقر عليه السلام شيعيان از آزادي نسبي برخوردار بودند و لذا عده ي زيادي از آنها بار سفر بستند و به مدينه آمده تا از سرچشمه ي معارف و علوم آن حضرت سيراب شوند.

در عصر امام باقر عليه السلام روايات و نشر معارف بيش از زمان پدر و اجدادش رونق داشت. شاگردان امام گفته هاي آن بزرگوار را به ممالك اسلامي منتشر مي كردند.

شاگردان امام عليه السلام عبارت بودند از: جابربن عبدالله انصاري، ابان بن



[ صفحه 27]



تغلب، جابر جعفي، محمد بن مسلم، زرارة بن اعين، حمران بن اعين، عبدالله ابن ابي يعفور، بريد عجلي، سدير صيرفي، كميت اسدي.