امام باقر عليه السلام از رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم حديث كرده كه فرموده است: اسلام دين محكم و قوي خداوند است، راه مستقيم آن را با مدارا بپيمائيد و تند روي ننمائيد.

سپس در ذيل حديث، رفتار تند مردم افراط كار را به مسافري تشبيه كرده كه در پيمودن راه، زياد روي نموده و به مركب سواري خود بيش از حد فشار آورده است و در نتيجه مركبش از كار افتاده و خودش از پيمودن راه باز مانده و سرانجام به منزل مقصود نرسيده است.

جواني شامي هر روز خدمت امام محمد باقر عليه السلام مي رسيد و خيلي مي نشست و مي گفت: محبت شما مرا به آنجا مي كشاند و بعد از آن چند روز نيامد. شخصي خبر آورد كه آن جوان شامي بيمار بود و امروز فوت نمود و وصيت كرد كه شما بر او نماز بخوانيد. حضرت فرمود: وقتي او را غسل داديد و در تابوت گذاشتيد مرا خبر كنيد، بعد از ساعتي حضرت را خبر كردند، حضرت برخاست و وضو گرفت و دو ركعت نماز به جاي آورد و سپس رداي حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم را به دوش افكند و حركت



[ صفحه 20]



كرد و ما در خدمتش بوديم تا به آنجايي رسيديم كه جوان را بر تابوت خوابانيده بودند. امام محمد باقر عليه السلام به آن جوان فرمود: اي فلان بن فلان، جوان گفت: لبيك يابن رسول الله و برخاست و نشست و شربت سويق طلبيد. حضرت جرعه اي از آنچه تقاضا كرده بود به او داد و به جوان فرمود: احوال خودت را بگو. جوان گفت: شكي ندارم كه روح مرا قبض كردند و جزو مردگان شدم هم اكنون صدايي شنيدم كه از آن خوش تر هرگز به گوش من نرسيده بود كه هاتفي مي گفت: روح اين جوان را به تن وي برگردانيد كه محمد بن علي عليه اسلام از ما درخواست كرده است و بعد از آن مدتها در دنيا زندگي كرد.



[ صفحه 21]