امام باقر عليه السلام فرموده است: در دل هيچ انساني كبر وارد نمي شود، مگر آن كه عقلش به همان اندازه ناقص مي شود، خواه كم باشد يا زياد.

ابوبصير نقل مي كند كه: روزي در محضر امام محمد باقر عليه السلام بودم كه مردي از خراسان به مجلس شريف امام آمد. حضرت از خراساني سؤال كرد. پدرت چطور است؟ گفت: يابن رسول الله به سلامت بود. حضرت فرمود: خداوند او را بيامرزد، خراساني گفت: يابن رسول الله پدرم فوت شده؟ حضرت فرمود: بلي، وقتي تو به جرجان رسيدي پدرت فوت شد. سپس حضرت سؤال كرد برادرت چطور است؟ گفت: يابن رسول الله، الحمدلله بسلامت بود. حضرت فرمود: او همسايه اي دارد به نام صالح كه در روز شنبه برادر تو را به قتل رسانيد و خراساني وقتي اين خبر را شنيد گفت: انا لله و انا اليه راجعون و شروع به گريه كردن و بي تابي نمود. حضرت فرمود: غمگين مباش كه منازل آنان در آخرت بهتر از منازل دنياي آنها مي باشد و ايشان از دنيا حسرتي در دل ندارند. خراساني گفت: يابن رسول الله هنگام آمدنم پسرم سخت



[ صفحه 49]



مريض بود و من در كمال ضعف و ناتواني و در نهايت پريشاني او را گذاشتم و آمدم حال او چطور است؟ حضرت فرمود: بيماري وي خوب شده و كاملا سالم است و عمويش دخترش را به او عقد او در آورده است و زماني كه تو برگردي خداوند به او پسري داده است به نام علي كه از محبان و شيعيان ما مي باشد اما پسرت از دشمنان ما مي باشد. خراساني گفت: يابن رسول الله اگر اجازه بدهي او را به قتل مي رسانم. فرمود: احتياجي نيست فلاني كه از دوستان و معتقدان مخلص ما است او را به قتل خواهد رساند.



[ صفحه 50]