امام باقر عليه السلام فرموده است: اي جابر! آيا كافي است كه شخص تشيع را به خود نسبت دهد. همين كه بگويد، خاندان نبوت را دوست دارد. به خدا سوگند شيعه ي ما نيست مگر كسي كه از خدا بترسد و فرمان خدا را اطاعت كند.

از حلبي از حضرت صادق عليه السلام روايت شده كه گفت: جمعي خدمت حضرت باقر عليه السلام رسيده و گفتند: حد و خصوصيات امام چيست؟ فرمود: حد او بزرگ است، وقتي كه بر او وارد مي شويد، وي را احترام و تعظيم كنيد، به آن چه مي گويد، ايمان آوريد و بر اوست كه شما را راهنمايي كند و بر او صفتي است كه وقتي بر او داخل شويد از هيبت و اجلال او نمي توانيد زياد به او نگاه كنيد. چون پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم نيز چنين بود و امام بعد از او هم چنين است. گفتند: شيعيان خود را مي شناسد؟ فرمود: آري همان ساعت كه آنها را مي بيند. گفتند: ما شيعه ي شمائيم؟ فرمود: آري همه ي شما.

گفتند: نشانه ي آن را بيان كن؛ فرمود: از نام خود و پدر و مادر و قبيله ي شما خبر مي دهم، گفتند: خبر بده. حضرت خبر داد. گفتند: راست گفتي؛ و نيز از آن چه در نظر داشتيد راجع به آيه ي «(مثل موجودات پاك مثل)نهال (پاك) است كه ريشه اش ثابت و



[ صفحه 102]



شاخه هايش به طرف آسمان است. (و در هر زمان ميوه ي خود را به اذن پروردگارش مي دهد) سوره ابراهيم؛ آيه 24«سؤال كنيد خبر مي دهم: ما هر چه بخواهيم از علم به شيعيان خود مي دهيم و مراد از درخت پاك ما هستيم. سپس فرمود: همين مقدار شما را قانع مي كند؟ گفتند: به كمتر از اين هم قانع مي شديم.



[ صفحه 103]