امام باقر عليه السلام فرموده است: مؤمن كسي است كه اگر خشنود شد، خشنوديش او را به گناه نيفكند و اگر به خشم افتاد از گفتن حق خارج نمي شود.

نقل شده كه: حضرت باقر عليه السلام در حق كميت دعا كرد، چون كه دشمنان آل محمد مي خواستند او را بگيرند و بكشند، كميت متواري شده بود، در همه ي راهها گروهي را مأمور كرده بودند كه اگر مخفيانه بيرون رفت، او را بگيرند و بكشند. هنگامي كه كميت در تاريكي شب بيرون آمد و خواست در راهي برود، شيري پيدا شد و مانع شد؛ خواست از راه ديگر برود، باز شير جلوگيري كرد و گويا اشاره مي كرد كه همراه او برود. عاقبت شير همراه كميت رفت تا از شر دشمنان نجات يافت.



[ صفحه 106]