امام باقر عليه السلام فرموده است: ثواب كسي كه زبانش را حفظ مي كند مانند كسي است كه به جهت سلامتي خود صدقه داده است.

و به سند خود از حكيم بن اسد روايت كرده كه گفت: حضرت باقر عليه السلام را ملاقات نموده، در دست حضرت عصايي ديدم كه به سنگ مي زد و از آن سنگ آب مي جوشيد. عرض كردم: يابن رسول الله! اين چيست؟ فرمود: شاخه اي از عصاي موسي عليه السلام است كه از آن تعجب مي كردند.



[ صفحه 121]