بازگشت

تفسير ايمان


تـعـريـف و حـد ايـمان در زمان امام مورد اختلاف شديد بود. گروهي هر كسي را كه به شهادتين اقـرارمي كرد، مؤ من مي شمردند و حتي گاهي اقرار زباني را نيز لازم نمي دانستند و اقرار در قـلب را كـافـي مـي دانـستند. امام عليه السلام اين اعتقاد را رد كردند و ايمان را تعريف و مشخص كردند. امام فرمود:

(اَلاْ يمانُ اِقْرارٌ وَ عَمَلٌ وَاْلاسْلامُ اِقْرارٌ بِلاعَمَلٍ).(297)

ايـمـان اقـرار اسـت بـا عـمـل و اسـلام اقـرار تـنـهـا سـت بـدون در نـظـر گـرفـتـن عمل .

راوي بـه امـام بـاقـر عـرض كـرد: نـزد مـا قـومـي هستند كه مي گويند: هر گاه كسي به (لااله الاالله ) و (محمدرسول الله ) شهادت دهد، مؤ من است . امام فرمود:

(پـس چرا براي اجراي حدود تازيانه مي خورند؟ چرا دستشان بريده مي شود! در حالي كه خدا گـرامـي تـر از مـؤ مـن نيافريده است زيرا ملائكه خادمان مؤ منين اند و بهشت براي آنان است ، و حـور العـيـن بـراي آنـهـاسـت ، سـپـس ‍ فـرمـود: پـس چـرا كسي كه واجبات را انكار كند كافر مي شود؟!).

و در كـلامـي ديـگـر از امـام عـلي (ع ) نـقـل كـرد كه اگر اقرار كننده به شهادتين مؤ من است پس ‍ واجبات كجا مي رود؟.(298)