يكي از راه هاي انتقال آموزه هاي تربيتي به كودكان و نوجوانان ايجاد ارتباط كلامي با لحني دلپذير مي باشد. تجربه نشان مي دهد كه اگر لحن و صوت والدين، مربيان و مبلغان در ارتباط كلامي داراي بار عاطفي و مثبت باشد، آنان در ايجاد ارتباط و نفوذ در دل مخاطب نوجوان موفق خواهند بود. كلمات دلنشين، سخنان نيكو، ملايم و محبت آميز از مشكلات روحي و ناهنجاري هاي كودكان و نوجوانان كاسته و رنج هاي دروني آنان را التيام مي بخشد. ريشه بسياري از تندخويي ها، خشونت ها، لجبازي ها، زورگويي ها، بدبيني ها، افسردگي ها و گوشه گيري و نااميدي ها را مي توان با ارتباط كلامي صحيح و نيكو از ميان برداشت. امام باقر عليه السلام با اشاره به اين شيوه كارآمد تربيتي مي فرمايد: «قولوا للناس احسن ما تحبون ان يقال لكم [1] ; به زيباترين صورتي كه ميل داريد مردم با شما سخن بگويند با آنان سخن بگوييد.»

آري همانطوري كه انسان دوست ندارد ديگران با او بي ادبانه، خشن، آمرانه، خشك و با لحني تند سخن بگويند، ديگران هم چنين انتظاري از او دارند. اين نكته در مورد ارتباط كلامي با كودكان از اهميت ويژه اي برخوردار است و نقش كليدي در تربيت ايفا مي كند. زيرا روح كودكان لطيف تر و تحمل آنان كمتر مي باشد.