از امتيازات جوامع اسلامي كه آن را از ديگر اقوام و ملت ها متمايز مي سازد موضوع انفاق و ياري رساندن به قصد عبادت به ساير افراد به ويژه نيازمندان است.

بدون ترديد اگر اين آموزه قرآني در تمام ابعاد و زواياي جامعه گسترش يابد و مسلمانان بدون دغدغه خاطر و با توكل به گنجينه عظيم خزائن خداوندي، در راه خدا انفاق و فداكاري كرده و از اموال و هستي خود بگذرند بسياري از مشكلات، دامن گير اجتماع مسلمانان نخواهد بود. قرآن، يكي از خصلت هاي مهم اهل ايمان را انفاق مي شمارد و آن را در كنار ايمان به غيب و اقامه نماز قرار مي دهد. در حقيقت خداوند متعال جلوه ايمان را در ارتباط با خدا و ساير انسان ها معرفي مي كند. اگر برآوردي از آثار و دست آوردهاي اين پديده وحياني به عمل آيد معلوم خواهد شد كه فلسفه تأكيد قرآن بر اين عمل انساني - اسلامي چه نقشي در سالم سازي و تكامل افراد و جوامع دارد. احياي فرهنگ قرآني، تقويت اعتماد عمومي، رفع فقر و نيازمندي، كم شدن فاصله طبقاتي، ازدياد محبت و جذب دلها به همديگر، تقويت وحدت و ارتباط انسان ها، افزايش امنيت و كاهش فساد و تباهي، از جمله ره آورد انفاق است.

انفاق صفتي فراگير است كه فقط در اموال خلاصه نمي شود بلكه شامل تمام مواهب و نعمت هاي مادي و معنوي است. قرآن به انسان ها مي آموزد كه از تمام هستي خود، اعم از علم و عقل و انديشه و نيروهاي جسماني و معنوي و موقعيت هاي اجتماعي، اقتصادي و سياسي خود بايد انفاق كنند و بالاتر از آن از هرچه كه دوست دارند و محبوبترين موجودي آنان است در راه خدا، براي ديگران ببخشند. (آل عمران / 92) اين صفت پسنديده بركات و آثار مثبت فراوان فردي و اجتماعي براي مسلمانان دارد ما برخي از نكات و پيام هاي آيات انفاق را از منظر امام باقر (ع) مرور مي كنيم: