ترديدي نيست كه خانواده نقش اساسي در تربيت فرزند دارد وپرورش صحيح فرزندان بدون توجه جدي والدين به اين امر مهم و ايجاد فضاي مناسب و آرام براي آن ميسر نيست. نا بساماني خانواده، اختلاف و نزاعهاي والدين، عدم رابطه صميمي ميان اعضاي خانواده به ويژه والدين، فقدان امنيت و آرامش لازم در جامعه كوچك خانواده، تربيت صحيح فرزند را به مخاطره مي اندازد.از اين رو در مبحث حسن خلق در روايات، بيش از هر مورد ديگري درباره خوشرفتاري پدر خانواده با اهلش تاكيد شده است و اين حاكي از آن است كه خوشرفتاري در كانون خانواده اهميت ويژه دارد و آثار مثبت آن فراتر از خوشرفتاري با افراد ديگر است،زيرا در جامعه كوچك خانواده افراد كاملاً با هم در ارتباط هستند و بر يكديگر تاثير مي گذارند و چتر آثار مثبت خوشرفتاري و پيامدهاي سوء بدرفتاري بر سر همه اعضاي خانواده پهن مي گردد و در يك كلام خوش رفتاري در كانون خانواده آثار تربيتي فراوان و بدرفتاري پيامدهاي سوء بي شمار به همراه دارد. امام باقر(ع) در زمينه اهميت خوشرفتاري در كانون خانواده فرموده است:«... من حسن بره باهله زيد في عمره » [1] هر كس احساس و ملاطفتش را نسبت به خانواده اش نيكو گرداند عمرش طولاني مي گردد.، در اين حديث شريف تعبير لطيف و ظريف «من حسن بره » دلالت بر آن دارد كه نه تنها احسان و ملاطفت نسبت به خانواده پسنديده و لازم است بلكه مي بايست براي تاثير بيشتر، اين احسان و ملاطفت به نيكويي و بهترين وجه انجام گيرد. همچنين در حديث ديگري آن حضرت، كامل شدن اسلام و ايمان، آمرزش گناهان و رضايت خداوند متعال در روز قيامت را از آثارخوشرفتاري با خانواده برشمرده اند. «اربع من كن فيه كمل اسلامه... و حسن الخلق مع الاهل و الناس » [2] .