ترديدي نيست كه بزرگترين رسالت مرجعيت ديني در عصر غيبت ولي عصر (عجل الله تعالي فرجه الشريف)، استخراج احكام شرعي از ادله و منابع ديني و در اختيار قرار دادن آن به مكلفين مي باشد كه در زمان بسته بودن باب علم مهم ترين وظيفه ي يك عالم ديني به شمار مي رود. اما در اين جا اين پرسش به ذهن خطور مي كند كه نخستين بار اين تلاش علمي ـ به معناي مصطلح و امروزي آن ـ توسط چه كسي انجام شد و در واقع، چه كسي باب اجتهاد را گشود و با تمسك به اصول، آن را تبيين نمود؟ و آيا در زمان باز بودن باب علم و حضور معصوم نيز اجتهاد صورت مي گرفته است يا خير؟