پروردگار بر آفريدگان خود مهربان تر از آن است كه آنان را به گناه وا دارد و سپس بر آن عذابشان نمايد (رد ديدگاه جبريه) و او عزيزتر از آن است كه اراده ي انجام كاري را بكند و آن محقق نگردد (رد ديدگاه قدريه).

آنان پيروان «مغيرة بن سعيد عجلي» و فرقه اي از غلات بودند كه اعتقاد به رؤيت و تجسيم و نيز امامت او پس از امام باقر عليه السلام داشتند و مي گفتند او منجي آخرالزمان است؛ نمي ميرد و ظهور خواهد كرد. هنگامي كه مغيره به قتل رسيد، در بين ياران و پيروانش اختلاف افتاد و دسته اي از آنان در پندار انتظار ظهور او و رجعتش باقي ماندند و دسته اي ديگر قائل به انتظار ظهور امام باقر عليه السلام شدند. او فتاوي عجيبي در احكام دين از خود صادر كرد. مغيره در ابتدا قائل به امامت امام باقر عليه السلام بود ولي پس از مدتي، به غلو روي آورد و به خداوندي امام باقر عليه السلام معتقد شد. گاه نيز به يارانش در مورد امام مي گفت: «منتظر ظهور او باشيد كه او باز خواهد گشت و جبرئيل و ميكائيل با او بين ركن و مقام بيعت خواهند نمود».

امام باقر عليه السلام و ديگر امامان او را لعن و نفرين كردند. امام باقر عليه السلام در روايات بسياري او را لعن كرده فرمود: «خدا و رسولش، مغيرة بن سعيد را از رحمت و دوستي خود دور گردانند كه او دروغ هاي بسياري بر ما اهل بيت بست».

امام در سخني ديگر او را به «بلعم» تشبيه كرد كه خداوند به او دانش عطا فرموده بود، ولي او از نشانه هاي خدا روي گرداند و از شيطان پيروي كرد و گمراه شد.

امام صادق عليه السلام نيز در مورد او فرمود: «خدا مغيرة بن سعيد را لعنت كند! او بر پدرم دروغ بست و خدا نيز سختي عذابش را به او چشاند. خدا لعنت كند كسي را كه چيزي در مورد ما بگويد كه ما خود در مورد خويش نگفته ايم و خدا لعنت كند كسي را كه نسبت بندگي خدا را از ما دور كند».